Selasa, 30 Desember 2008

Apakah Matematika itu???

Sebagian besar siswa sekolah baik di tingkat SD, SMP, SMA, sampai dengan perguruan tinggi menganggap pelajaran matematika sebagai pelajaran yang sulit. Hal ini mungkin disebabkan oleh banyaknya persoalan-persoalan matematika yang berhubungan dengan hitung menghitung angka. Mayoritas siswa menganggap bahwa hitung menghitung angka itu adalah hal yang membosankan dan menjenuhkan.Padahal jika kita mempunyai pemikiran yang positif terhadap matematika dan ada kemauan untuk bisa memecahkan masalah-masalah dalam matematika kita akan merasa senang jika dapat memecahkan masalah matematika tersebut. Dalam pelajaran matematika sebenarnya bukan hanya kemampuan hitung-menhitung angka saja, tetapi di perlukan juga kemampuan nalar untuk memecahkan masalah matematika. Dengan sendirinya jika kemampuan nalar kita terus diasah dengan pelajaran matematika maka dalam menghadapi persoalan-persoalan atau soal-soal pelajaran yang lain kita tidak akan terlalu mengalami kesulitan. karena matematika adalah suatu disiplin ilmu yang berhubungan dengan disiplin ilmu yang lain. Pakar matematika mengatakan bahwa matematika itu adalah " Queen of Science ", yang mempunyai arti ratunya dari ilmu pengetahuan. Atau dalam arti luasnya bahwa matematika menunjang semua disiplin ilmu yang lainnya. Dapat kita lihat di sebuah kerajaan sebenarnya yang memegang kendali bukan lah seorang raja tetapi seorang ratu. Mengapa demikian??? dalam roda pemerintahan seorang raja tidak akan dapat mengambil suatu keputusan tanpa di bantu oleh seorang ratu sebagai seorang penasihat pribadi raja.
kembali ke pokok permasalahan, matematika adalah sebuah disiplin ilmu yang tidak terlalu menitik beratkan kepada hitungan/berhitung saja tetapi yang paling utamanya adalah pemahaman akan masalah yang sedang dihadapi dan cara mencari penyelesaian dari masalah itu. Dalam artian kemampuan nalarlah yang mempunyai peranan penting, sedangkan kemampuan hitungan/berhitung hanya sebagai penunjang saja dalam mengambil atau mencari penyelesaian dari suatu permasalahan.
Seperti yang saya jelaskan di atas bahwa mayoritas siswa kita malas untuk menggunakan nalarnya dalam menghadapi dan menyelesaikan sebuah permasalahan. Itulah yang menyebabkan sebagian besar siswa menganggap matematika adalah pelajaran yang sulit.

Senin, 29 Desember 2008

ymsgr900_2018_us (YM Versi 9)

Lumayan lah saya postingkan ymsgr900_2018_us (YM Versi 9) untuk mempermudah anda mendapatkan softwarenya......
Download Klik di sini

Jumat, 26 Desember 2008

WANGSIT EYANG PRABU SILIWANGI

Carita Pantung Ngahiangna Pajajaran

Pun, sapun kula jurungkeun
Mukakeun turub mandepun
Nyampeur nu dihandeuleumkeun
Teundeun poho nu baréto
Nu mangkuk di saung butut
Ukireun dina lalangit
Tataheun di jero iga!

WANGSIT EYANG PRABU SILIWANGI

Saur Prabu Siliwangi ka balad Pajajaran anu milu mundur dina sateuacana ngahiang: Lalakon urang ngan nepi ka poé ieu, najan dia kabéhan ka ngaing pada satia! Tapi ngaing henteu meunang mawa dia pipilueun, ngilu hirup jadi balangsak, ngilu rudin bari lapar. Dia mudu marilih, pikeun hirup ka hareupna, supaya engké jagana, jembar senang sugih mukti, bisa ngadegkeun deui Pajajaran! Lain Pajajaran nu kiwari, tapi Pajajaran anu anyar, nu ngadegna digeuingkeun ku obah jaman! Pilih! ngaing moal ngahalang-halang. Sabab pikeun ngaing, hanteu pantes jadi Raja, anu somah sakabéhna, lapar baé jeung balangsak.


Daréngékeun! Nu dék tetep ngilu jeung ngaing, geura misah ka beulah kidul! Anu hayang balik deui ka dayeuh nu ditinggalkeun, geura misah ka beulah kalér! Anu dék kumawula ka nu keur jaya, geura misah ka beulah wétan! Anu moal milu ka saha-saha, geura misah ka beulah kulon!

Daréngékeun! Dia nu di beulah wétan, masing nyaraho: Kajayaan milu jeung dia! Nya turunan dia nu engkéna bakal maréntah ka dulur jeung ka batur. Tapi masing nyaraho, arinyana bakal kamalinaan. Engkéna bakal aya babalesna. Jig geura narindak!

Dia nu di beulah kulon! Papay ku dia lacak Ki Santang! Sabab engkéna, turunan dia jadi panggeuing ka dulur jeung ka batur. Ka batur urut salembur, ka dulur anu nyorang saayunan ka sakabéh nu rancagé di haténa. Engké jaga, mun tengah peuting, ti gunung Halimun kadéngé sora tutunggulan, tah éta tandana; saturunan dia disambat ku nu dék kawin di Lebak Cawéné. Ulah sina talangké, sabab talaga bakal bedah! Jig geura narindak! Tapi ulah ngalieuk ka tukang!

Dia nu marisah ka beulah kalér, daréngékeun! Dayeuh ku dia moal kasampak. Nu ka sampak ngan ukur tegal baladaheun. Turunan dia, lolobana bakal jadi somah. Mun aya nu jadi pangkat, tapi moal boga kakawasaan. Arinyana engké jaga, bakal ka seundeuhan batur. Loba batur ti nu anggang, tapi batur anu nyusahkeun. Sing waspada!

Sakabéh turunan dia ku ngaing bakal dilanglang. Tapi, ngan di waktu anu perelu. Ngaing bakal datang deui, nulungan nu barutuh, mantuan anu sarusah, tapi ngan nu hadé laku-lampahna. Mun ngaing datang moal kadeuleu; mun ngaing nyarita moal kadéngé. Mémang ngaing bakal datang. Tapi ngan ka nu rancagé haténa, ka nu weruh di semu anu saéstu, anu ngarti kana wangi anu sajati jeung nu surti lantip pikirna, nu hadé laku lampahna. Mun ngaing datang; teu ngarupa teu nyawara, tapi méré céré ku wawangi. Ti mimiti poé ieu, Pajajaran leungit ti alam hirup. Leungit dayeuhna, leungit nagarana. Pajajaran moal ninggalkeun tapak, jaba ti ngaran pikeun nu mapay. Sabab bukti anu kari, bakal réa nu malungkir! Tapi engké jaga bakal aya nu nyoba-nyoba, supaya anu laleungit kapanggih deui. Nya bisa, ngan mapayna kudu maké amparan. Tapi anu marapayna loba nu arieu-aing pang pinterna. Mudu arédan heula.

Engké bakal réa nu kapanggih, sabagian-sabagian. Sabab kaburu dilarang ku nu disebut Raja Panyelang! Aya nu wani ngoréhan terus terus, teu ngahiding ka panglarang; ngoréhan bari ngalawan, ngalawan sabari seuri. Nyaéta budak angon; imahna di birit leuwi, pantona batu satangtungeun, kahieuman ku handeuleum, karimbunan ku hanjuang. Ari ngangonna? Lain kebo lain embé, lain méong lain banténg, tapi kalakay jeung tutunggul. Inyana jongjon ngorehan, ngumpulkeun anu kapanggih. Sabagian disumputkeun, sabab acan wayah ngalalakonkeun. Engke mun geus wayah jeung mangsana, baris loba nu kabuka jeung raréang ménta dilalakonkeun. Tapi, mudu ngalaman loba lalakon, anggeus nyorang: undur jaman datang jaman, saban jaman mawa lalakon. Lilana saban jaman, sarua jeung waktuna nyukma, ngusumah jeung nitis, laju nitis dipinda sukma.

Daréngékeun! Nu kiwari ngamusuhan urang, jaradi rajana ngan bakal nepi mangsa: tanah bugel sisi Cibantaeun dijieun kandang kebo dongkol. Tah di dinya, sanagara bakal jadi sampalan, sampalan kebo barulé, nu diangon ku jalma jangkung nu tutunjuk di alun-alun. Ti harita, raja-raja dibelenggu. Kebo bulé nyekel bubuntut, turunan urang narik waluku, ngan narikna henteu karasa, sabab murah jaman seubeuh hakan.

Ti dinya, waluku ditumpakan kunyuk; laju turunan urang aya nu lilir, tapi lilirna cara nu kara hudang tina ngimpi. Ti nu laleungit, tambah loba nu manggihna. Tapi loba nu pahili, aya kabawa nu lain mudu diala! Turunan urang loba nu hanteu engeuh, yén jaman ganti lalakon ! Ti dinya gehger sanagara. Panto nutup di buburak ku nu ngaranteur pamuka jalan; tapi jalan nu pasingsal!

Nu tutunjuk nyumput jauh; alun-alun jadi suwung, kebo bulé kalalabur; laju sampalan nu diranjah monyét! Turunan urang ngareunah seuri, tapi seuri teu anggeus, sabab kaburu: warung béak ku monyét, sawah béak ku monyét, leuit béak ku monyét, kebon béak ku monyét, sawah béak ku monyét, cawéné rareuneuh ku monyét. Sagala-gala diranjah ku monyét. Turunan urang sieun ku nu niru-niru monyét. Panarat dicekel ku monyet bari diuk dina bubuntut. Walukuna ditarik ku turunan urang keneh. Loba nu paraeh kalaparan. ti dinya, turunan urang ngarep-ngarep pelak jagong, sabari nyanyahoanan maresék caturangga. Hanteu arengeuh, yén jaman geus ganti deui lalakon.

Laju hawar-hawar, ti tungtung sagara kalér ngaguruh ngagulugur, galudra megarkeun endog. Génjlong saamparan jagat! Ari di urang ? Ramé ku nu mangpring. Pangpring sabuluh-buluh gading. Monyét ngumpul ting rumpuyuk. Laju ngamuk turunan urang; ngamukna teu jeung aturan. loba nu paraéh teu boga dosa. Puguh musuh, dijieun batur; puguh batur disebut musuh. Ngadak-ngadak loba nu pangkat nu maréntah cara nu édan, nu bingung tambah baringung; barudak satepak jaradi bapa. nu ngaramuk tambah rosa; ngamukna teu ngilik bulu. Nu barodas dibuburak, nu harideung disieuh-sieuh. Mani sahéng buana urang, sabab nu ngaramuk, henteu beda tina tawon, dipaléngpéng keuna sayangna. Sanusa dijieun jagal. Tapi, kaburu aya nu nyapih; nu nyapihna urang sabrang.

Laju ngadeg deui raja, asalna jalma biasa. Tapi mémang titisan raja. Titisan raja baheula jeung biangna hiji putri pulo Dewata. da puguh titisan raja; raja anyar hésé apes ku rogahala! Ti harita, ganti deui jaman. Ganti jaman ganti lakon! Iraha? Hanteu lila, anggeus témbong bulan ti beurang, disusul kaliwatan ku béntang caang ngagenclang. Di urut nagara urang, ngadeg deui karajaan. Karajaan di jeroeun karajaan jeung rajana lain teureuh Pajajaran.

Laju aya deui raja, tapi raja, raja buta nu ngadegkeun lawang teu beunang dibuka, nangtungkeun panto teu beunang ditutup; nyieun pancuran di tengah jalan, miara heulang dina caringin, da raja buta! Lain buta duruwiksa, tapi buta henteu neuleu, buaya eujeung ajag, ucing garong eujeung monyét ngarowotan somah nu susah. Sakalina aya nu wani ngageuing; nu diporog mah lain satona, tapi jelema anu ngélingan. Mingkin hareup mingkin hareup, loba buta nu baruta, naritah deui nyembah berhala. Laju bubuntut salah nu ngatur, panarat pabeulit dina cacadan; da nu ngawalukuna lain jalma tukang tani. Nya karuhan: taraté hépé sawaréh, kembang kapas hapa buahna; buah paré loba nu teu asup kana aseupan............................. Da bonganan, nu ngebonna tukang barohong; nu tanina ngan wungkul jangji; nu palinter loba teuing, ngan pinterna kabalinger.

Ti dinya datang budak janggotan. Datangna sajamang hideung bari nyorén kanéron butut, ngageuingkeun nu keur sasar, ngélingan nu keur paroho. Tapi henteu diwararo! Da pinterna kabalinger, hayang meunang sorangan. Arinyana teu areungeuh, langit anggeus semu beureum, haseup ngebul tina pirunan. Boro-boro dék ngawaro, malah budak nu janggotan, ku arinyana ditéwak diasupkeun ka pangbérokan. Laju arinyana ngawut-ngawut dapur batur, majarkeun néangan musuh; padahal arinyana nyiar-nyiar pimusuheun.

Sing waspada! Sabab engké arinyana, bakal nyaram Pajajaran didongéngkeun. Sabab sarieuneun kanyahoan, saenyana arinyana anu jadi gara-gara sagala jadi dangdarat. Buta-buta nu baruta; mingkin hareup mingkin bedegong, ngaleuwihan kebo bulé. Arinyana teu nyaraho, jaman manusa dikawasaan ku sato!

Jayana buta-buta, hanteu pati lila; tapi, bongan kacarida teuing nyangsara ka somah anu pada ngarep-ngarep caringin reuntas di alun-alun. Buta bakal jaradi wadal, wadal pamolahna sorangan. Iraha mangsana? Engké, mun geus témbong budak angon! Ti dinya loba nu ribut, ti dapur laju salembur, ti lembur jadi sanagara! Nu barodo jaradi gélo marantuan nu garelut, dikokolotan ku budak buncireung! Matakna garelut? Marebutkeun warisan. Nu hawek hayang loba; nu boga hak marénta bagianana. Ngan nu aréling caricing. Arinyana mah ngalalajoan. Tapi kabarérang.

Nu garelut laju rareureuh; laju kakara arengeuh; kabéh gé taya nu meunang bagian. Sabab warisan sakabéh béak, béakna ku nu nyarekel gadéan. Buta-buta laju nyarusup, nu garelut jadi kareueung, sarieuneun ditempuhkeun leungitna nagara. Laju naréangan budak angon, nu saungna di birit leuwi nu pantona batu satangtung, nu dihateup ku handeuleum ditihangan ku hanjuang. Naréanganana budak tumbal. sejana dék marénta tumbal. Tapi, budak angon enggeus euweuh, geus narindak babarengan jeung budak anu janggotan; geus mariang pindah ngababakan, parindah ka Lebak Cawéné!

Nu kasampak ngan kari gagak, keur ngelak dina tutunggul. Daréngékeun! Jaman bakal ganti deui. tapi engké, lamun Gunung Gedé anggeus bitu, disusul ku tujuh gunung. Génjlong deui sajajagat. Urang Sunda disarambat; urang Sunda ngahampura. Hadé deui sakabéhanana. Sanagara sahiji deui. Nusa Jaya, jaya deui; sabab ngadeg ratu adil; ratu adil nu sajati.

Tapi ratu saha? Ti mana asalna éta ratu? Engké ogé dia nyaraho. Ayeuna mah, siar ku dia éta budak angon!

Jig geura narindak! Tapi, ulah ngalieuk ka tukang!

Silsilah Karuhun Urang Sunda

Mulai sekarang kita harus mengenal asal usul kita supaya tidak kehilangan identitas sebagai bangsa Indonesia terutama orang Sunda atau yang mengaku orang Sunda.
Grup ini dibuat bukan untuk membuat kita jadi musyrik atau meninggalkan aqidah keimanan kepada Tuhan Yang Maha Esa tetapi mempunyai tujuan agar tali persaudaraan khususnya orang Sunda makin kuat dan masing-masing dapat mengetahui identitasnya sebagai orang Sunda. Berikiut adalah karuhun-karuhun dan letak makam-makamnya :

Seri I

1. Pangeran Jayakarta (Rawamangun Jakarta)
2. Eyang Prabu Kencana (Gunung Gede, Bogor)
3. Syekh Jaenudin (Bantar Kalong)
4. Syekh Maulana Yusuf (Banten)
5. Syekh Hasanudin (Banten)
6. Syekh Mansyur (Banten)
7. Aki dan Nini Kair (Gang Karet Bogor)
8. Eyang Dalem Darpa Nangga Asta (Tasikmalaya)
9. Eyang Dalem Yuda Negara (Pamijahan Tasikmalaya)
10. Prabu Naga Percona (Gunung Wangun Malangbong
Garut)
11. Raden Karta Singa (Bunarungkuo Gn Singkup Garut)
12. Embah Braja Sakti (Cimuncang, Lewo Garut)
13. Embah Wali Tangka Kusumah (Sempil, Limbangan
Garut)
14. Prabu Sada Keling (Cibatu Garut)
15. Prabu Siliwangi (Santjang 4 Ratu Padjadjaran
16. Embah Liud (Bunarungkup, Cibatu Garut)
17. Prabu Kian Santang (Godog Suci, garut)
18. Embah Braja Mukti (Cimuncang, Lewo Garut)
19. Embah Raden Djaenuloh (Saradan, Jawa Tengah)
20. Kanjeng Syekh Abdul Muhyi (Pamijahan Tasikmalaya)
21. Eyang Siti Fatimah (Cibiuk, Leuwigoong Garut)
22. Embah Bangkerong (Gunung Karantjang)
23. Eyang Tjakra Dewa (Situ Lengkong, Pandjalu Ciamis)
24. Eyang Prabu Tadji Malela (Gunung Batara Guru)
25. Prabu Langlang Buana (Padjagalan, Gunung
Galunggung
26. Eyang Hariang Kuning (Situ Lengkong Pandjalu
Ciamis)
27. Embah Dalem Salinggih (Cicadas, Limbangan Garut)
28. Embah Wijaya Kusumah (Gunung Tumpeng
Pelabuhan Ratu)
29. Embah Sakti Barang (Sukaratu)
30. Syekh Abdul Rojak Sahuna (Ujung Kulon Banten)
31. Prabu Tjanar (Gunung Galunggung)
32. Sigit Brodjojo (Pantai Indramayu)
33. Embah Giwangkara (Djayabaya Ciamis)
34. Embah Haji Puntjak (Gunung Galunggung)
35. Dewi Tumetep (Gunung Pusaka Padang, Ciamis)
36. Eyang Konang Hapa (Dayeuh Luhur, Sumedang)
37. Embah Terong Peot (dayeuh Luhur, Sumedang)
38. Embah Sayang Hawu (Dayeuh Luhur, Sumedang)
39. Embah Djaya Perkasa (Dayeuh Luhur, Sumedang)
40. Prabu Geusan Ulun (Dayeuh Luhur, Sumedang)
41. Nyi Mas Ratu Harisbaya (Dayeuh Luhur, Sumedang)
42. Eyang Anggakusumahdilaga (Gunung Pusaka
Padang Ciamis)
43. Eyang Pandita Ratu Galuh Andjarsukaresi
(Nangerang)
44. Embah Buyut Hasyim (Tjibeo Suku Rawayan, Banten)
45. Eyang Mangkudjampana (Gunung Tjakrabuana,
Malangbong Garut)
46. Embah Purbawisesa (Tjigorowong, Tasikmalaya)
47. Embah Kalidjaga Tedjakalana (Tjigorowong,
Tasikmalaya)
48. Embah Kihiang Bogor (Babakan Nyampai, Bogor)
49. Aki Wibawa (Tjisepan, Tasikmalaya)
50. Embah wali Mansyur (Tomo, Sumedang)
51. Prabu Nagara Seah (Mesjid Agung Tasikmalaya)
52. Sunan Rumenggang (Gunung Batara Guru)
53. Embah Hadji Djaenudin (Gunung Tjikursi)
54. Eyang Dahian bin Saerah (Gunung Ringgeung, Garut)
55. Embah Giwangkarawang (Limbangan Garut)
56. Nyi Mas Layangsari (Gunung Galunggung)
57. Eyang Sunan Cipancar (Limbangan garut)
58. Eyang Angkasa (Gunung Kendang, Pangalengan)
59. Embah Kusumah (Gunung Kendang, Pangalengan)
60. Eyang Puspa Ligar (Situ Lengkong, Panjalu Ciamis)
61. Kimandjang (Kalapa 3, Basisir Kidul)
62. Eyang Andjana Suryaningrat (Gunung Puntang
Garut)
63. Gagak Lumayung (Limbangan Garut)
64. Sri Wulan (Batu Hiu, Pangandaran Ciamis)
65. Eyang Kasepuhan (Talaga Sanghiang, Gunung
Ciremai)
66. Aki Manggala (Gunung Bentang, Galunggung)
67. Ki Adjar Santjang Padjadjaran (Gunung Bentang,
Galunggung)
68. Eyang Mandrakuaumah (Gunung Gelap
Pameungpeuk, Garut)
69. Embah Hadji Muhammad Pakis (Banten)
70. Eyang Boros Anom (Situ Lengkong, Pandjalu Ciamis)
71. Embah Raden Singakarta (Nangtung, Sumedang)
72. Raden Rangga Aliamuta (Kamayangan, Lewo-Garut)
73. Embah Dalem Kasep (Limbangan Garut)
74. Eyang Imam Sulaeman (Gunung Gede, Tarogong)
75. Embah Djaksa (Tadjursela, Wanaraja)
76. Embah Wali Kiai Hadji Djafar Sidik (Tjibiuk, Garut)
77. Eyang Hemarulloh (Situ Lengkong Pandjalu)
78. Embah Dalem (Wewengkon, Tjibubut Sumedang)
79. Embah Bugis (Kontrak, Tjibubut Sumedang)
80. Embah Sulton Malikul Akbar (Gunung Ringgeung
Garut)
81. Embah Dalem Kaum (Mesjid Limbangan Garut)
82. Mamah Sepuh (Pesantrean Suralaya)
83. Mamah Kiai Hadji Yusuf Todjiri (Wanaradja)
84. Uyut Demang (Tjikoneng Ciamis)
85. Regregdjaya (Ragapulus)
86. Kiai Layang Sari (Rantjaelat Kawali Ciamis)
87. Embah Mangun Djaya (Kali Serayu, Banjarnrgara)
88. Embah Panggung (Kamodjing)
89. Embah Pangdjarahan (Kamodjing)
90. Syekh Sukri (Pamukiran, Lewo Garut)

Seri II

1. Embah Dipamanggakusumah (Munjul, Cibubur)
2. Aki Mandjana (Samodja, Kamayangan)
3. Eyang Raksa Baya (Samodja, Kamayangan)
4. Embah Dugal (Tjimunctjang (
5. Embah Dalem Dardja (Tjikopo)
6. Embah Djaengranggadisastra (Tjikopo)
7. Nyi Mas Larasati (Tjikopo)
8. Embah Dalem Warukut (Mundjul, Cibubur)
9. Embah Djaya Sumanding (Sanding)
10. Embah Mansur Wiranatakusumah (Sanding)
11. Embah Djaga Alam (Tjileunyi)
12. Sembah Dalaem Pangudaran (Tjikantjung Majalaya)
13. Sembah Dalem Mataram (Tjipantjing)
14. Eyang Nulinggih (Karamat Tjibesi, Subang)
15. Embah Buyut Putih (Gunung Pangtapaan, Bukit
Tunggul)
16. Embah Ranggawangsa (Sukamerang, bandrek)
17. Eyang Yaman (Tjikawedukan, Gunung Ringgeung
Garut)
18. Embah Gurangkentjana(Tjikawedukan, Gunung
Ringgeung Garut)
19. Embah Gadjah Putih (Tjikawedukan Gunung Wangun)
20. Ratu Siawu-awu (Gunung Gelap, Pameungpeuk
Sumedang)
21. Embah Mangkunegara (Cirebon)
22. Embah Landros (Tjibiru Bandung)
23. Eyang latif (Tjibiru Bandung)
24. Eyang Penghulu (Tjibiru Bandung)
25. Nyi Mas Entang Bandung (Tjibiru Bandung)
26. Eyang Kilat (Tjibiru Bandung)
27. Mamah Hadji Umar (Tjibiru Bandung)
28. Mamah Hadji Soleh (Tjibiru Bandung)
29. Mamah Hadji Ibrahim (Tjibiru Bandung)
30. Uyut Sawi (Tjibiru Bandung)
31. Darya Bin Salmasih (Tjibiru Bandung)
32. Mamah Hadji Sapei (Tjibiru Bandung)
33. Embah Hadji Sagara Mukti (Susunan Gunung
Ringgeung)
34. Eyang Istri (Susunan Gunung Ringgeung)
35. Eyang Dewi Pangreyep (Gunung Pusaka Padang
Garut)
36. Ratu Ayu Sangmenapa (Galuh)
37. Eyang Guru Adji panumbang (Tjilimus Gunung Sawal)
38. Eyang Kusumah Adidinata (Tjilimus Gunung Sawal)
39. Eyang Rengganis (Pangandaran Ciamis)
40. Ki Nurba’in (Sayuran, Gunung Tjikursi)
41. Buyut Dasi (Torowek Tjiawi)
42. Embah Buyut Pelet (Djati Tudjuh Kadipaten)
43. Embah Gabug (Marongge)
44. Eyang Djayalaksana (Samodja)
45. Nyi Mas Rundaykasih (Samodja)
46. Nyi Mas Rambutkasih (Samodja)
47. Eyang Sanghiang Bongbangkentjana (Ujung
Sriwinangun)
48. Eyang Adipati Wastukentjana (Situ Pandjalu Ciamis)
49. Eyang Nila Kentjana (Situ Pandjalu, Ciamis)
50. Eyang Hariangkentjana (Situ Pandjalu Ciamis)
51. Embah Dalem Tjikundul (Mande Cianjur)
52. Embah Dalem Suryakentjana (PantjanitiCianjur)
53. Embah Keureu (Kutamaneuh Sukabumi)
54. Ibu Mayang Sari (Nangerang Bandrek Garut)
55. Eyang Prabu Widjayakusumah (Susunan Payung
Bandrek Garut)
56. Embah Sayid Kosim (Gunung Alung Rantjapaku)
57. Embah Bang Sawita (Gunung Pabeasan Limbangan
Garut)
58. Uyut Manang Sanghiang (Banten)
59. Eyang Ontjar (Nyampai Gunung Bungrangrang)
60. Eyang Ranggalawe (Talaga Cirebon)
61. Ibu Siti Hadji Djubaedah (Gunung Tjupu Banjar
Ciamis)
62. Mamah Sepuh ((Gunung Halu Tjililin Bandung)
63. Embah Sangkan Hurip (Ciamis)
64. Embah Wali Abdullah (Tjibalong Tasikmalaya)
65 Mamah Abu (Pamidjahan Tasikmalaya)
66. Embah Dalem Panungtung Hadji Putih Tunggang
Larang Curug Emas (Tjadas Ngampar Sumedang)
67. Raden AstuManggala (Djemah Sumedang)
68. Embah Santiung (ujung Kulon Banten)
69. Eyang Pandita (Nyalindung Sumedang)
70. Embah Durdjana (Sumedang)
71. Prabu Sampak Wadja (Gunung Galunggung
Tasikmalaya)
72. Nyi Mas Siti Rohimah/Ratu Liongtin (Jambi Sumatera)
73. Eyang Parana (Kulur Tjipatujah, Tasikmalaya)
74. Eyang Singa Watjana (Kulur Tjipatujah, Tasikmalaya)
75. Eyang Santon (Kulur Tjipatujah, tasikmalaya)
76. Eyang Entjim (Kulur Tjipatujah, Tasikmalaya)
77. Eyang Dempul Wulung (Djaga Baya Ciamis)
78. Eyang Dempul Walang (Djaga Baya Ciamis)
79. Eyang Giwangkara (Djaga Baya Ciamis)
80. Embah Wali Hasan (Tjikarang Bandrek, Lewo Garut)
81. Embah Raden Widjaya Kusumah (Tjiawi Sumedang)
82. Dalem Surya Atmaja (Sumedang)
83. Eyang Rangga Wiranata (Sumedang)
84. Eyang Mundinglaya Dikusumah (sangkan Djaya,
Sumedang)
85. Eyang Hadji Tjampaka (Tjikandang, Tjadas Ngampar
Sumedang)
86. Eyang Pangtjalikan (Gunung Ringgeung Garut)
87. Eyang Singa Perbangsa (Karawang)
88. Embah Djaga Laut (Pangandaran)
89. Raden Ula-ula Djaya (Gunung Ringgeung Garut)
90. Raden Balung Tunggal (Sangkan Djaya, Sumedang)

Kerajaan Sumedang Larang

1. Pangeran Santri (Kusumahdinata I)
2. Prabu Geusan Ulun (Kusumahdinata II)
3. Pangeran Rangga Geumpol I (Kusumahdinata III)
4. Pangeran Rangga Gede (Kusumahdinata IV)
5. Pangeran Rangga Geumpol II (Kusumahdinata V)
6. Pangeran Rangga Geumpol III (Kusumahdinata VI)
7. Tumenggung Tanumaja
8. Pangeran Karuhun (Kusumah dinata VII)
9. Daleum Istri Radjaningrat
10. Daleum Anom (Kusumahdinata VIII)
11. Adipati Surianagara
12. Daleum Panungtung (Adipati Surialaga)
13. Daleum Tanubaya (Taschen Bestur)
14. Wedana Regent (Daleum Aria Satjaoati)
15. Pangeran Kornel (Kusumahdinata IX)
16. Daleum Agung (Adipati Kusumahyuda
17. Daleum Alit (Kusumahdinata X)
18. Daleum Suryadilaga
19. Pangeran Sugih (Suriakusumah Adinata I)
20. Pangeran Mekah (Surya Atmaja)
21. Daleum Bintang (Aria Kusumahdilaga)
22. Daleum Aria

Sri Baduga Maharaja (Prabu Siliwangi)

Sri Baduga Maharaja (Ratu Jayadewata) mengawali pemerintahan zaman Pajajaran, yang memerintah selama 39 tahun (1482-1521). Pada masa inilah Pakuan mencapai puncak perkembangannya.

Dalam prasasti Batutulis diberitakan bahwa Sri Baduga dinobatkan dua kali, yaitu yang pertama ketika Jayadewata menerima Galuh dari ayahnya (Prabu Dewa Niskala) yang kemudian bergelar Prabu Guru Dewapranata. Yang kedua ketika ia menerima Tahta Kerajaan Sunda dari mertuanya, Susuktunggal. Dengan peristiwa ini, ia menjadi penguasa Sunda-Galuh dan dinobatkan dengar gelar Sri Baduga Maharaja Ratu Haji di Pakuan Pajajaran Sri Sang Ratu Dewata. Jadi sekali lagi dan untuk terakhir kalinya, setelah "sepi" selama 149 tahun, Jawa Barat kembali menyaksikan iring-iringan rombongan raja yang berpindah tempat dari timur ke barat. Untuk menuliskan situasi kepindahan keluarga kerajaan dapat dilihat pada Pindahnya Ratu Pajajaran.

Prabu Siliwangi

Di Jawa Barat Sri Baduga ini lebih dikenal dengan nama Prabu Siliwangi. Nama Siliwangi sudah tercatat dalam Kropak 630 sebagai lakon pantun. Naskah itu ditulis tahun 1518 ketika Sri Baduga masih hidup. Lakon Prabu Siliwangi dalam berbagai versinya berintikan kisah tokoh ini menjadi raja di Pakuan. Peristiwa itu dari segi sejarah berarti saat Sri Baduga mempunyai kekuasaan yang sama besarnya dengan Wastu Kancana (kakeknya) alias Prabu Wangi (menurut pandangan para pujangga Sunda).

Menurut tradisi lama. orang segan atau tidak boleh menyebut gelar raja yang sesungguhnya, maka juru pantun mempopulerkan sebutan Siliwangi. Dengan nama itulah ia dikenal dalam literatur Sunda. Wangsakerta pun mengungkapkan bahwa Siliwangi bukan nama pribadi, ia menulis:

"Kawalya ta wwang Sunda lawan ika wwang Carbon mwang sakweh ira wwang Jawa Kulwan anyebuta Prabhu Siliwangi raja Pajajaran. Dadyeka dudu ngaran swaraga nira".

Indonesia: Hanya orang Sunda dan orang Cirebon serta semua orang Jawa Barat yang menyebut Prabu Siliwangi raja Pajajaran. Jadi nama itu bukan nama pribadinya.

Biografi
Masa muda

Waktu mudanya Sri Baduga terkenal sebagai kesatria pemberani dan tangkas bahkan satu-satunya yang pernah mengalahkan Ratu Japura (Amuk Murugul) waktu bersaing memperbutkan Subanglarang (istri kedua Prabu Siliwangi yang beragama Islam). Dalam berbagai hal, orang sejamannya teringat kepada kebesaran mendiang buyutnya (Prabu Maharaja Lingga Buana) yang gugur di Bubat yang digelari Prabu Wangi.

Tentang hal itu, Pustaka Rajyarajya i Bhumi Nusantara II/2 mengungkapkan bahwa orang Sunda menganggap Sri Baduga sebagai pengganti Prabu Wangi, sebagai silih yang telah hilang. Naskahnya berisi sebagai berikut (artinya saja):

"Di medan perang Bubat ia banyak membinasakan musuhnya karena Prabu Maharaja sangat menguasai ilmu senjata dan mahir berperang, tidak mau negaranya diperintah dan dijajah orang lain.

Ia berani menghadapi pasukan besar Majapahit yang dipimpin oleh sang Patih Gajah Mada yang jumlahnya tidak terhitung. Oleh karena itu, ia bersama semua pengiringnya gugur tidak tersisa.

Ia senantiasa mengharapkan kemakmuran dan kesejahteraan hidup rakyatnya di seluruh bumi Jawa Barat. Kemashurannya sampai kepada beberapa negara di pulau-pulau Dwipantara atau Nusantara namanya yang lain. Kemashuran Sang Prabu Maharaja membangkitkan (rasa bangga kepada) keluarga, menteri-menteri kerajaan, angkatan perang dan rakyat Jawa Barat. Oleh karena itu nama Prabu Maharaja mewangi. Selanjutnya ia di sebut Prabu Wangi. Dan keturunannya lalu disebut dengan nama Prabu Siliwangi. Demikianlah menurut penuturan orang Sunda".

Perang Bubat

Kesenjangan antara pendapat orang Sunda dengan kenyataan sejarah seperti yang diungkapkan di atas mudah dijajagi. Pangeran Wangsakerta, penanggung jawab penyusunan Sejarah Nusantara, menganggap bahwa tokoh Prabu Wangi adalah Maharaja Linggabuana yang gugur di Bubat, sedangkan penggantinya ("silih"nya) bukan Sri Baduga melainkan Wastu Kancana (kakek Sri Baduga, yang menurut naskah Wastu Kancana disebut juga Prabu Wangisutah).

Nah, orang Sunda tidak memperhatikan perbedaan ini sehingga menganggap Prabu Siliwangi sebagai putera Wastu Kancana (Prabu Anggalarang). Tetapi dalam Carita Parahiyangan disebutkan bahwa Niskala Wastu Kancana itu adalah "seuweu" Prabu Wangi. Mengapa Dewa Niskala (ayah Sri Baduga) dilewat? Ini disebabkan Dewa Niskala hanya menjadi penguasa Galuh. Dalam hubungan ini tokoh Sri Baduga memang penerus "langsung" dari Wastu Kancana. Menurut Pustaka Rajyarajya I Bhumi Nusantara II/4, ayah dan mertua Sri Baduga (Dewa Niskala dan Susuktunggal) hanya bergelar Prabu, sedangkan Jayadewata bergelar Maharaja (sama seperti kakeknya Wastu Kancana sebagai penguasa Sunda-Galuh).

Dengan demikian, seperti diutarakan Amir Sutaarga (1965), Sri Baduga itu dianggap sebagai "silih" (pengganti) Prabu Wangi Wastu Kancana (oleh Pangeran Wangsakerta disebut Prabu Wangisutah). "Silih" dalam pengertian kekuasaan ini oleh para pujangga babad yang kemudian ditanggapi sebagai pergantian generasi langsung dari ayah kepada anak sehingga Prabu Siliwangi dianggap putera Wastu Kancana.

Kebijakan Sri Baduga dan Kehidupan Sosial

Tindakan pertama yang diambil oleh Sri Baduga setelah resmi dinobatkan jadi raja adalah menunaikan amanat dari kakeknya (Wastu Kancana) yang disampaikan melalui ayahnya (Ningrat Kancana) ketika ia masih menjadi mangkubumi di Kawali. Isi pesan ini bisa ditemukan pada salah satu prasasti peninggalan Sri Baduga di Kebantenan. Isinya sebagai berikut (artinya saja):

Semoga selamat. Ini tanda peringatan bagi Rahyang Niskala Wastu Kancana. Turun kepada Rahyang Ningrat Kancana, maka selanjutnya kepada Susuhunan sekarang di Pakuan Pajajaran. Harus menitipkan ibukota di Jayagiri dan ibukota di Sunda Sembawa.

Semoga ada yang mengurusnya. Jangan memberatkannya dengan "dasa", "calagra", "kapas timbang", dan "pare dongdang".

Maka diperintahkan kepada para petugas muara agar jangan memungut bea. Karena merekalah yang selalu berbakti dan membaktikan diri kepada ajaran-ajaran. Merekalah yang tegas mengamalkan peraturan dewa.

Dengan tegas di sini disebut "dayeuhan" (ibukota) di Jayagiri dan Sunda Sembawa. Penduduk kedua dayeuh ini dibebaskan dari 4 macam pajak, yaitu "dasa" (pajak tenaga perorangan), "calagra" (pajak tenaga kolektif), "kapas timbang" (kapas 10 pikul) dan "pare dondang" (padi 1 gotongan). Dalam kropak 630, urutan pajak tersebut adalah dasa, calagra, "upeti", "panggeureus reuma".

Dalam koropak 406 disebutkan bahwa dari daerah Kandang Wesi (sekarang Bungbulang, Garut) harus membawa "kapas sapuluh carangka" (10 carangka = 10 pikul = 1 timbang atau menurut Coolsma, 1 caeng timbang) sebagai upeti ke Pakuan tiap tahun. Kapas termasuk upeti. Jadi tidak dikenakan kepada rakyat secara perorangan, melainkan kepada penguasa setempat.

"Pare dondang" disebut "panggeres reuma". Panggeres adalah hasil lebih atau hasil cuma-cuma tanpa usaha. Reuma adalah bekas ladang. Jadi, padi yang tumbuh terlambat (turiang) di bekas ladang setelah dipanen dan kemudian ditinggalkan karena petani membuka ladang baru, menjadi hak raja atau penguasa setempat (tohaan). Dongdang adalah alat pikul seperti "tempat tidur" persegi empat yang diberi tali atau tangkai berlubang untuk memasukan pikulan. Dondang harus selalu digotong. Karena bertali atau bertangkai, waktu digotong selalu berayun sehingga disebut "dondang" (berayun). Dondang pun khusus dipakai untuk membawa barang antaran pada selamatan atau arak-arakan. Oleh karena itu, "pare dongdang" atau "penggeres reuma" ini lebih bersifat barang antaran.

Pajak yang benar-benar hanyalah pajak tenaga dalam bentuk "dasa" dan "calagra" (Di Majapahit disebut "walaghara = pasukan kerja bakti). Tugas-tugas yang harus dilaksanakan untuk kepentingan raja diantaranya : menangkap ikan, berburu, memelihara saluran air (ngikis), bekerja di ladang atau di "serang ageung" (ladang kerajaan yang hasil padinya di peruntukkan bagi upacara resmi).

Dalam kropak 630 disebutkan "wwang tani bakti di wado" (petani tunduk kepada wado). Wado atau wadwa ialah prajurit kerajaan yang memimpin calagara. Sistem dasa dan calagara ini terus berlanjut setelah jaman kerajaan. Belanda yang di negaranya tidak mengenal sistem semacam ini memanfaatkanna untuk "rodi". Bentuk dasa diubah menjadi "Heerendiensten" (bekerja di tanah milik penguasa atau pembesar). Calagara diubah menjadi "Algemeenediensten" (dinas umum) atau "Campongdiesnten" (dinas Kampung) yang menyangkut kepentingan umum, seperti pemeliharaan saluran air, jalan, rumah jada dan keamanan. Jenis pertama dilakukan tanpa imbalan apa-apa, sedangkan jenis kedua dilakuan dengan imbalan dan makan. "Preangerstelsel" dan "Cultuurstelsel" yang keduanya berupa sistem tanam paksa memanfaatkan tradisi pajak tenaga ini.

Dalam akhir abad ke-19 bentuknya berubah menjadi "lakon gawe" dan berlaku untuk tingkat desa. Karena bersifat pajak, ada sangsi untuk mereka yang melalaikannya. Dari sinilah orang Sunda mempunyai peribahasa "puraga tamba kadengda" (bekerja sekedar untuk menghindari hukuman atau dendaan). Bentuk dasa pada dasarnya tetap berlangsung. Di desa ada kewajiban "gebagan" yaitu bekerja di sawah bengkok dan ti tingkat kabupaten bekerja untuk menggarap tanah para pembesar setempat.

Jadi "gotong royong tradisional berupa bekerja untuk kepentingan umum atas perintah kepala desa", menurut sejarahnya bukanlah gotong royong. Memang tradisional, tetapi ide dasarnya adalah pajak dalam bentuk tenaga. Dalam Pustaka Jawadwipa disebut karyabhakti dan sudah dikenal pada masa Tarumanagara dalam abad ke-5.

Piagam-piagam Sri Baduga lainnya berupa "piteket" karena langsung merupakan perintahnya. Isinya tidak hanya pembebasan pajak tetapi juga penetapan batas-batas "kabuyutan" di Sunda Sembawa dan Gunung Samaya yang dinyatakan sebagai "lurah kwikuan" yang disebut juga desa perdikan, desa bebas pajak.

Gelar "Sripaduka" ( Sri Baduga ) pada zaman Pajajaran Nagara disandang oleh 3 tokoh : 1. Wastukancana / Rd. Pitara Wangisuta / SRI PADUKA MAHARAJA PRABU GURU DEWATA PURANA RATU HAJI DI PAKUAN PAJAJARAN SANG RATU KARANTEN ( KARA ANTEN ) RAKEYAN LAYARAN WANGI /SUNAN RUMENGGONG (RAMA HYANG AGUNG ) adik dari Dyah Pitaloka Citraresmi anak dari Rd. Kalagemet /Jayanagara II / Raja Sundayana di Galuh /Ratu Galuh di Panjalu / Maharaja Prabu Wangi dan merangkap Wali Nagari Hujung Galuh ( Majapahit-Pajajaran Wetan / Jawa Pawatan / Galuh - menjadi wali sang kakak Linggabuana/Jayanagara I/Maharaja Prabu Diwastu ayah dari Hayam Wuruk /Hyang Warok /Rd. Inu Kertapati /Susuk Tunggal /Prabumulih /Prabu Seda Keling /Sang Haliwungan /Pangeran Boros Ngora/Ra- Hyang Kancana )gugur pada "PERANG BUBAT" dalam pertempuran yang tidak "FAIR" atas "REKAYASA" Gajah Mada / Guan Eng Cu dan Nangganan /Ki Ageng Muntalarasa /Syekh BEN TONG!!!!,dengan cara dibokong dan di keroyok !!!

2. Mundinglayadikusumah / Rd. Samadullah Surawisesa Mundinglayadikusumah/SRI PADUKA MAHARAJA PRABU GURU GANTANGAN SANG SRI JAYA DEWATA /KEBO KENONGO /ARYA KUMETIR /RD.KUMETIR /KI AGENG PAMANAH RASA / SUNAN PAGULINGAN anak dari LINGGA HYANG / LINGGA WESI / HYANG BUNI SWARA /SRI SANGGRAMAWIJAYA TUGGAWARMAN /MAHAPATI ANAPAKEN ( MENAK PAKUAN )/ RD. H. PURWA ANDAYANINGRAT / SUNAN GIRI /HYANG TWAH / BATARA GURU NISKALAWASTU DI JAMPANG

3. MUNDINGWANGI/ SRI PADUKA MAHARAJA PRABU GURU DEWATAPRANA SANG PRABU GURU RATU DEWATA anak dari Wastukancana.

Rakeyan Mundinglaya

SILIWANGI I Rd. Samadullah Surawisesa Mundinglayadikusumah Sri Paduka Maharaja Prabu Guru Gantangan Sang Sri Jaya Dewata / Ki Ageng Pamanah Rasa / Sunan Pagulingan / Kebo Kenongo / Rd. Kumetir / Layang Kumetir


Rakeyan Mundingwangi

SILIWANGI II Rd.Salalangu Layakusumah Sri Paduka Maharaja Prabu Guru Dewata Prana Sang Prabu Guru Ratu Dewata / Kebo Anabrang ?

Rakeyan Mundingsari /Mundingkawati

SILIWANGI III Tumenggung Cakrabuana Wangsa Gopa Prana Sang Prabu Walangsungsang Dalem Martasinga Syekh Rachmat Syarif Hidayatullah Sunan Gunung Jati I Ki Ageng Pamanahan / Kebo Mundaran ?

Peristiwa-peristiwa di masa pemerintahannya

Beberapa peristiwa menurut sumber-sumber sejarah:

Carita Parahiyangan

Dalam sumber sejarah ini, pemerintahan Sri Baduga dilukiskan demikian :

"Purbatisi purbajati, mana mo kadatangan ku musuh ganal musuh alit. Suka kreta tang lor kidul kulon wetan kena kreta rasa. Tan kreta ja lakibi dina urang reya, ja loba di sanghiyang siksa".

(Ajaran dari leluhur dijunjung tinggi sehingga tidak akan kedatangan musuh, baik berupa laskar maupun penyakit batin. Senang sejahtera di utara, barat dan timur. Yang tidak merasa sejahtera hanyalah rumah tangga orang banyak yang serakah akan ajaran agama).

Dari Naskah ini dapat diketahui, bahwa pada saat itu telah banyak Rakyat Pajajaran yang beralih agama (Islam) dengan meninggalkan agama lama.

RAKEYAN MUNDINGSARI/MUNDINGKAWATI/TUMENGGUNG CAKRABUWANA WANGSA GOPA PRANA SANG PRABU WALANGSUNGSANG/DALEM MARTASINGA /SYEKH RACHMAT SYARIF HIDAYATULLAH SUNAN GUNUNG JATI I /KEBO ANABRANG ? SILIWANGI III /SUNAN RACHMAT adalah anak dari Hyang Warok / Susuk Tunggal /Sang Haliwungan

Pustaka Nagara Kretabhumi parwa I sarga 2.

Naskah ini menceritakan, bahwa pada tanggal 12 bagian terang bulan Caitra tahun 1404 Saka, Syarif Hidayat menghentikan pengiriman upeti yang seharusnya di bawa setiap tahun ke Pakuan Pajajaran. [Syarif Hidayat masih cucu Sri Baduga dari Lara Santang. Ia dijadikan raja oleh uanya (Pangeran Cakrabuana) dan menjadi raja merdeka di Pajajaran di Bumi Sunda (Jawa Barat)]

Ketika itu Sri Baduga baru saja menempati istana Sang Bhima (sebelumnya di Surawisesa). Kemudian diberitakan, bahwa pasukan Angkatan Laut Demak yang kuat berada di Pelabuhan Cirebon untuk menjada kemungkinan datangnya serangan Pajajaran.

Tumenggung Jagabaya beserta 60 anggota pasukannya yang dikirimkan dari Pakuan ke Cirebon, tidak mengetahui kehadiran pasukan Demak di sana. Jagabaya tak berdaya menghadapi pasukan gabungan Cirebon-Demak yang jumlahnya sangat besar. Setelah berunding, akhirnya Jagabaya menghamba dan masuk Islam.

Peristiwa itu membangkitkan kemarahan Sri Baduga. Pasukan besar segera disiapkan untuk menyerang Cirebon. Akan tetapi pengiriman pasukan itu dapat dicegah oleh Purohita (pendeta tertinggi) keraton Ki Purwa Galih. [Cirebon adalah daerah warisan Cakrabuana (Walangsungsang) dari mertuanya (Ki Danusela) dan daerah sekitarnya diwarisi dari kakeknya Ki Gedeng Tapa (Ayah Subanglarang).

Cakrabuana sendiri dinobatkan oleh Sri Baduga (sebelum menjadi Susuhunan) sebagai penguasa Cirebon dengan gelar Sri Mangana. Karena Syarif Hidayat dinobatkan oleh Cakrabuana dan juga masih cucu Sri Baduga, maka alasan pembatalan penyerangan itu bisa diterima oleh penguasa Pajajaran].

Demikianlah situasi yang dihadapi Sri Baduga pada awal masa pemerintahannya. Dapat dimaklumi kenapa ia mencurahkan perhatian kepada pembinaan agama, pembuatan parit pertahanan, memperkuat angkatan perang, membuat jalan dan menyusun PAGELARAN (formasi tempur). [Pajajaran adalah negara yang kuat di darat, tetapi lemah di laut.

Menurut sumber Portugis, di seluruh kerajaan, Pajajaran memiliki kira-kira 100.000 prajurit. Raja sendiri memiliki pasukan gajah sebanyak 40 ekor. Di laut, Pajajaran hanya memiliki enam buah Kapal Jung 150 ton dan beberaa lankaras (?) untuk kepentingan perdagangan antar-pulaunya (saat itu perdagangan kuda jenis Pariaman mencapai 4000 ekor/tahun)].

Keadaan makin tegang ketika hubungan Demak-Cirebon makin dikukuhkan dengan perkawinan putera-puteri dari kedua belah pihak. Ada empat pasangan yang dijodohkan, yaitu :

1. Pangeran Hasanudin dengan Ratu Ayu Kirana (Purnamasidi).
2. Ratu Ayu dengan Pangeran Sabrang Lor.
3. Pangeran Jayakelana dengan Ratu Pembayun.
4. Pangeran Bratakelana dengan Ratu Ayu Wulan (Ratu Nyawa).

Perkawinan Pangeran Sabrang Lor alias Yunus Abdul Kadir dengan Ratu Ayu terjadi 1511. Sebagai Senapati Sarjawala, panglima angkatan laut, Kerajaan Demak, Sabrang Lor untuk sementara berada di Cirebon.

Persekutuan Cirebon-Demak inilah yang sangat mencemaskan Sri Baduga di Pakuan. Tahun 1512, ia mengutus putera mahkota Surawisesa menghubungi Panglima Portugis Alfonso d'Albuquerque di Malaka (ketika itu baru saja gagal merebut Pelabuhan Pasai atau Samudra Pasai). Sebaliknya upaya Pajajaran ini telah pula meresahkan pihak Demak.

Pangeran Cakrabuana dan Susuhunan Jati (Syarif Hidayat) tetap menghormati Sri Baduga karena masing-masing sebagai ayah dan kakek. Oleh karena itu permusuhan antara Pajajaran dengan Cirebon tidak berkembang ke arah ketegangan yang melumpuhkan sektor-sektor pemerintahan. Sri Baduga hanya tidak senang hubungan Cirebon-Demak yang terlalu akrab, bukan terhadap Kerajaan Cirebon. Terhadap Islam, ia sendiri tidak membencinya karena salah seorang permaisurinya, Subanglarang, adalah seorang muslimah dan ketiga anaknya -- Walangsungsang alias Cakrabuana, Lara Santang, dan Raja Sangara -- diizinkan sejak kecil mengikuti agama ibunya (Islam).

Karena permusuhan tidak berlanjut ke arah pertumpahan darah, maka masing masing pihak dapat mengembangkan keadaan dalam negerinya. Demikianlah pemerintahan Sri Baduga dilukiskan sebagai jaman kesejahteraan (Carita Parahiyangan). Tome Pires ikut mencatat kemajuan jaman Sri Baduga dengan komentar "The Kingdom of Sunda is justly governed; they are true men" (Kerajaan Sunda diperintah dengan adil; mereka adalah orang-orang jujur).

Juga diberitakan kegiatan perdagangan Sunda dengan Malaka sampai ke kepulauan Maladewa (Maladiven). Jumlah merica bisa mencapai 1000 bahar (1 bahar = 3 pikul) setahun, bahkan hasil tammarin (asem) dikatakannya cukup untuk mengisi muatan 1000 kapal.

Naskah Kitab Waruga Jagat dari Sumedang dan Pancakaki Masalah karuhun Kabeh dari Ciamis yang ditulis dalam abad ke-18 dalam bahasa Jawa dan huruf Arab-pegon masih menyebut masa pemerintahan Sri Baduga ini dengan masa gemuh Pakuan (kemakmuran Pakuan) sehingga tak mengherankan bila hanya Sri Baduga yang kemudian diabadikan kebesarannya oleh raja penggantinya dalam jaman Pajajaran.

Sri Baduga Maharaja alias Prabu Siliwangi yang dalam Prasasti Tembaga Kebantenan disebut Susuhuna di Pakuan Pajajaran, memerintah selama 39 tahun (1482 - 1521). Ia disebut secara anumerta Sang Lumahing (Sang Mokteng) Rancamaya karena ia dipusarakan di Rancamaya.

Rabu, 24 Desember 2008

Daftar yang Lulus CPNSD Kota Bandung 2008




MATEMATIKA Vs. “MATI-MATIAN”

Oleh : A.D. ARIESMONO,S.Pd.

Penulis, Guru Matematika yang mendapat tugas tambahan Kepala SMPN 37 Bandung, Penggiat Komunitas Peduli Pendidikan Matematika “ GM – 9 “ Cijagra Bandung, dan Ketua MGMP Matematika SMP Kota Bandung periode 2006-2008.

Matemaika bagi sebagian kecil siswa merupakan mata pelajaran yang paling digemari dan menjadi kesenangan mental yang mengasyikkan, yaitu sangat berguna untuk memahamifenomena-fenomena alam, teknik, dan berbagai peristiwa dan gejala yang terjadi di masyarakat. Tetapi, bagi sebagian besar siswa, matematika merupakan salah satu mata pelajaran yang amat berat dan sulit. Bagi sebagian siswa pada kelompok ke dua ini, mereka menyebut matematika dengan gaya plesetan menjadi “mati-matian”, karena mereka menganggap sulit untuk mencapai nilai cukup dan harus berjuang ekstra keras dan mati-matian. Kondisi seperti ini yang membuat mereka takut terhadap matematika dan sekaligus malas untuk mempelajarinya.

Akibat begitu besarnya persepsi negative yang muncul terhadap mata pelajaran matematika, perlu kiranya dilakukan berbagai upaya yang dapat membuat proses pembelajaran menjadi bermakna dan menyenangkan. Persepsi negative tersebut diperburuk oleh kurang kompetensinya dan kurang profesionalnya guru dalam membelajarkan siswa, karena kenyataan di lapangan selama ini masih banyak guru matematika yang memebelajarkan siswanya secara teks book oriented. Hal ini membuktikan bahwa selama ini kemerdekaan guru dan seni membelajarkannya terpasung oleh pemikiran pengarang buku teks pelajaran, karena mengalir sama persis dengan apa yang tertulis di buku teks, kering, kaku,tanpa ruh dan mebosankan siswa.
Berpijak pada hal tersebut di atas, penulis menawarkan beberapa pemikiran untuk mengurangai ketakutan siswa dan persepsi negative terhadap mata pelajaran matematika. Pertama, guru perlu mengemas pembelajaran dengan pendekatan berbasis konsep (peta konsep/concept mapping). Pendekatan ini diharapkan mampu mengeksplorasi pengetahuan prasyarat dari konsep yang telah dimiliki siswa sebelumnya sebagai senjata dan modal dasar, sehingga materi baru yang diajarkan tidak terkesan parsial (berdiri sendiri) atau terpisah dari materi sebelumnya, tetapi matematika sekolah menjadi bangunan yang utuh dalam harmoni kesatuan dan saling melengkapi.Misalnya, dalam membelajarkan materi pokok persamaan garis lurus dan bairisan bilangan, guru menggunakan konsep fungsi linear yang telah dipelajari sebelumnya.

Ketiga, out door mathematics atau pembelajaran matematika di luar kelas. Pembelajaran yang terjadi selama ini sering berlangsung di dalam kelas, dimana siswa kurang bebas melakukan pergerakan. Oleh karena itu, sekali-kali guru dapat memilih topic yang cocok untuk melakukan pembelajaran matematika di luar kelas sebagai bagian strategi pembelajaran untuk memotivasi siswa dengan meng optimalkan llingkungan di sekitar sekolah sebagai sumber belajar siswa. Misalnya, mengukur tinggi tiang bendera, pohon , panjang lapangan basket dll, pada topic perbandingan senilai.
Keempat, mastery learning (ketuntasan belajar).Ada keyakinan dari para filosof pendidikan yang menyatakan bahwa lebih baik siswa mempelajari sedikit materi sampai matang (tuntas), daripada belajar banyak tapi dangkal. Yang terjadi sekarang adalah alokasi waktu yang terbatas, sedangkan guru dibebani seabrek tuntutan pencapaian target kurikulum (SK dan KD) sampai daya serapnya. Padahal, kita semua tahu bahwa kemampuan dan kecepatan berpikir siswa sangat beragam. Berkenaan dengan hal tersebut, dalam rangka otonomi sekolah dan berlakunya KTSP, guru harus memberanikan diri menuntaskan siswanya dalam belajar sebelum memasuki materi berikutnya, artinya layanan remedial harus dilaksanakan oleh guru. Jika tidak demikian, maka akan terjadi miskonsepsi yang akan membelenggu siswa dalam belajar matematika.
Kelima, belajar sambil bermain. Bagi kebanyakan siswa mulai dari SD sd SMA/SMK , belajar matematika belajar matematika merupakan beban yang sangat berat dan membosankan. Satu-satunya jenjang pendidikan yang menyenangkan adalah TK. Dengan merujuk kepada pola pendekatan pembelajaran di TK, maka perlu kita sekali-kali memberikan selingan permainan dan bernyanyi atau baca puisi di tengah-tengah berlangsungnya proses pembelajaran matematika. Misalnya, memberikan kuis, teka-teki, membuat puisi matematika, menyanyi sesui dengan tema konsep matematika dll, tergantung kecerdasan dan kreativitas guru.
Keenam, Di samping kelima factor tersebut di atas, membangun hubungan positif antara sekolah dengan keluarga adalah merupakan kontribusi penting dalam membantu prestasi belajar matematika siswa di sekolah. Membangun hubungan positif ternyata memberikan makna yang cukup signifikan. Interaksi dari keduanya dapat memberikan pengaruh penting dan kuat dalam menciptakan iklim belajar.
Belajar memerlukan situasi yang menggembirakan, kenyamanan, dan ketenangan. Ketenangan dalam arti luas, meliputi ketenangan lahir maupun batin. Kondisi lingkungan yang mendukung dan menyenangkan, dan terbebas dari rasa takut, baik di lingkungan keluarga atau sekolah pada saat terjadi proses pembelajaran, akan memotivasi siswa untuk mengekspresikan segala kemampuan yang dimilikinya. Akhirnya, perlu disadari oleh semua pihak, agar siswa dapat berkembang secara optimal dalam belajar matematika, maka perlu upaya untuk mengeliminasi persepsi negative dan perasaan takut terhadap matematika, sehingga matematika itu ya matematika, bukan “mati-matian” Semoga !